تحمّل کن، گویا ظرف تحمّلت هنوز پر نشده...
مباد روزی که لبریز شود و بیرون بریزد؛ امّا نه!
تو خوب می دانی و باور داری که <لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها...>*
او نمی گذارد این ظرف سرریز کند؛ خیالت آسوده!
* <خداوند هیچ کس را، جز به اندازه تواناییش، تکلیف نمی‌کند...> بخشی از آیه 286 سوره مبارکه بقره
همش که نباید غرغر کنی دختر!
خدایا اگر گاهی غرغرهایم را سرِتو خالی می کنم معنی اش این نیست که نعمت هایی را که به من عطا کردی نمی بینم...
فقط گاهی ظرفِ گلایه های وجودم پُر می شود و لبریز، و کمی از آن می ریزد بیرون؛ همین...
می دانم که می توانم ظرفیت وجودی ام را بیشتر کنم؛ تا آنموقع گلایه های گاه و بیگاه بنده ی حقیرت را تحمل کن...
خدایا ممنونتم...
