تو همونی نیستی که یه روزی میگفتی چرا ورزشکار‌ها تو بازی‌های جهانی، مثلاً وقتی باید با رژیم صهیونیستی بازی کنن کنار می‌کشن، چرا ورزش رو قاطی سیاست می‌کنن؟!... خیلی زود رسید اون روزی که ورزش کشورت رو قاطی سیاست کردی و از باختش بخاطر قاطی‌شدن با سیاست خوشحالی و پایکوبی کردی... تو کی هستی؟! کی؟!
بدا به حال ما که دلیل و علت خوشحالی و غممون رو باهم جابجا می‌کنیم!
1. درِ این خونه به روت بازه رفیق، نمی‌دونم میای اینجا یا نه... هرچند خیلی متفاوت باشیم که معتقدم تفاوت‌هاست که کنارهم زیباترمون میکنه اما دله دیگه تنگ میشه، کاریشم نمیشه کرد... رفیقِ روزهای مهربونی‌های صیقل‌داده‌نشده!!
2. آقای یار، اینکه میون مشغله‌ی زیادِ این روزهات، وقت گذاشتی برای من و اون هدیه‌ی خوشگل و بی‌مناسبت رو برام انتخاب کردی خیلی خیلی بهم چسبید و خوشحالم کرد. چقدر بی‌مناسبت هدیه گرفتن از کسی کیف میده (به‌ندرت پیش میاد!)
3. بوی ترشی و سرکه توی خونمون پیچیده، بالاخره همت کردم و بعد از چندسال ترشیِ‌دیگران‌خوردن! رفتم موادشو خریدم و ترشی انداختم و بسی راضیم از خودم! طرفدار اصلیش هم خودمم‌ها ولی می‌خوام به در و همسایه و مامان و ... هم بدم :)
4. دیروز رفتم یه سر به خانوم همسایه زدم، یه خانوم مسن که خیلی خیلی دلنشینه، وقتم رو یک‌ربع بیشتر نگرفتا عوضش حال هردومون از این هم‌صحبتیِ کوتاه خوب شد! البته از حال خودم مطمئنم ولی چشمای خانوم همسایه هم همینو می‌گفت! تنبلی می‌کنم یا رودربایستی؟! نمی‌دونم ولی باید بیشترش کنم این سرزدن‌ها رو...
5. تجربه‌های جدیدی داره برام اتفاق میفته که مربوط به قدمای کوچیک هدفمندم میشه... ببینیم نتیجه‌ی این تجربیات جدید چه خواهد شد؟!
6. یه وقتایی از بیکاری دست زمان رو می‌گیری و می‌کشی دنبال خودت، راه نمیاد که!!! یه وقتایی هم مثل الانِ من یکریز زیرلب میگی «خدایا به وقتم برکت بده!» بس که داره این زمان می‌دوئه و تو بهش نمی‌رسی!!! الانم من همش مثل قرقی دارم این‌ور اون‌ور می‌دوئم، حتی فاصله‌ی اتاق تا آشپزخونه رو گاهی! خلاصه اینکه خانومِ آرامش میونِ تجربه‌های جدیدش و جمع کردن بساط ترشی‌اش و دندونپزشکی‌رفتن و مهمونای آخرهفته‌اش و خرید و تمیزکاری‌های خونه (تمیزکاری اساسی خونه عقب افتاده!) و جلسه‌ی مدرسه‌ی فندق که دیروز به لیست کاراش اضافه شد تازه این وسطا دلش نوشتن می‌خواد و میاد اینجا که کلمات رو کنار هم بچینه و ثبتشون کنه! خسته نباشی دلاور، خداقوت پهلوون :))
سوای نوع شعارهایی که پشت پنجره‌ات یا توی خیابون سر میدی...
اصلاً تو هوار بکش زن، زندگی، آزادی و من درِ گوشت میگم زن، زندگی، آگاهی چون آزادی تعریفش برای تو و من زمین تا آسمون فرق داره، تو الان توی اوج اسارتی گویا! و من آزادِ آزادم...
سوای تفکری که داری بخاطرش یقه چاک میدی، این‌وری باشی یا که اون‌وری، شروین حاجی‌پور گوش بدی یا ابوذر روحی! فرقی نمیکنه‌ها...
ما کنار همیم و باید کنار هم بمونیم وقتی توی عرصه‌ی بین‌المللی باید حرفی بشیم برای گفتن... همین!
+ به درون خودمون رجوع کنیم، چی باید باشه و نیست؟! چی نباید باشه و هست؟! اونجاست که می‌فهمیم راهی که داریم زندگی‌مونو پاش میدیم درسته یا از اساس غلط...
باخت قبلی برابر انگلیس شادی نداشت، غصه خوردم هرچند نتیجه ازقبل معلوم بود... حالا اما هم جاشه و هم موقع‌شه که از شادی توی پوست خودم نگنجم و اشک شوق بریزم :)))
مبارک هم‌وطنان عزیزم💐
هرچند روزها هنوز گرمه و یه‌موقع‌هایی شک میکنی به پاییز بودنِ فصل، اما شب‌ها سرد میشه و باید ترفندهایی برای اسیرکردنِ گرما و جلوگیری از فرارش بکار می‌گرفتیم؛ برای همینم پشتِ پنجره‌ی اتاق‌هامون پلاستیک چسبوندیم تا گرمای اتاق از درزهای پنجره فرار نکنه.
می‌دونی؟! پنجره‌ی اتاقمون ویوی دوست‌داشتنی‌ام رو به اون شکل نداره اما وقتی کوه رو اون دور می‌دیدم، درخت‌ها رو این نزدیک می‌دیدم، گنبدِ سبزرنگِ مسجدی رو کمی دورتر می‌دیدم، چمن‌ها و بوته‌های کوچیکِ پارک رو همین پایین می‌دیدم دلم باز می‌شد؛ روحم تازه می‌شد. راستش ساختمونی جلومون نیست که فکر کنم هرآن ممکنه کسی منو ببینه و این اوج راحتی و بی‌دغدغگیِ من کنار پنجره است! اصلاً اگه غمی به دلم نشسته بود کافی بود کنار پنجره‌ی اتاقمون برم و به اون دورها یا این نزدیک‌ها نگاه کنم و به کشف چیزای نو توی این قاب بپردازم و هربار زوم کنم روی یه مورد جدید و کشف‌نشده!
حالا این لایه‌ی نسبتاً ضخیم اومده نشسته روی شیشه‌ی شفاف پنجره که چاره‌ای هم نبوده، اما اون خوشگل‌ها و چیزای قشنگ و قابل‌کشفی که اون بیرون بودن و دلم و روحم رو جلا می‌دادن هنوزم اون بیرون وجود دارن، هستن و خواهند بود... کافیه بهشون فکر کنم و یا گاهی پونزِ کوچولویی رو که باهاش پلاستیک رو به دیوار وصل کردیم، یواش بردارم و پلاستیک رو کنار بزنم و اون دلبرهای دوست‌داشتنی رو دوباره کشف کنم... آره میشه... من همون آرامشم و چیزایی رو هم که باعث تازه شدنِ روح و روانم می‌شدن هنوزم میشه پیدا کرد، اون بیرون! کمی دورتر یا همین نزدیکی‌ها...
+ این روزها هم انگار لایه‌ی نسبتاً ضخیمی اومده نشسته روی شیشه‌ی شفافِ خیلی از باورهامون اما اون چیزای قشنگ و قابل‌کشف هنوز اون بیرون هستن و خواهند بود... بیا گاهی هم که شده پونز رو یواش برداریم و پلاستیک رو کنار بزنیم... قطعاً می‌تونیم ببینیم‌شون... کمی دورتر یا همین نزدیکی‌ها...
