ببخش اگه گاهی فراموش میکنم که هستی جوانه! و اونموقع از اون وقتهاییه که شکرِ وجود داشتنت به زبونم نمیاد...
و یه وقتهایی مثل الان، توی سکوتِ بعد از رفتن بچهها و بابایی و مجالی برای خودم و خودت بودن، قلبم اینقدر رقیقه که قطره قطره از چشمهام جاری میشه و من شرمندهی خدامونم برای این فراموشکاری...❤️
دنیا دنیا همه ارزانی تو
دل من خانهی تو...