امید ته قلبم نمیذاره فشاری که این روزا تحمل میکنم زیادتر از حد بشه، شرایط سختی ممکنه پیش روم قرار بگیره ولی همهچیز برام عادیه هنوز و دارم تلاش میکنم که خیلی به افکار منفی اجازهی جولان ندم و این درست نقطهی مقابل چیزیه که هفتههای گذشته بابت موضوعی تجربه کردم... اون عدم پذیرش، تقلا، دستوپا زدن چقدر آزارم داد...
آدمی همش درحال تغییر و پوستاندازیه... به امید پروانه شدن...